اختلال بیش فعالی

اختلال کم توجهی و یا بیش فعالی (Attention hyperactivity disorder) یکی از اختلالات رفتار رشدی است. در این حالت فرد توانایی تمرکز و دقت بر روی یک موضوع را ندارد و یادگیری‌اش کند می‌شود.

این اختلال با فعالیت زیاد و بیشتر از حد، کمبود توجه و رفتار تکانشی همراه است. بسیاری از افرادی که دچار این بیماری هستند، چند اختلال رفتاری دیگر دارند.

اختلالADHD یکی از شایع ترین اختلالات رفتاری در سن کودکی و بلوغ می‌باشد و 5% کودکان تا قبل از هفت سالگی به آن مبتلا می‌شوند. این بیماری اغلب در زمان ابتدایی برای کودکان و هنگام بلوغ اتفاق می‌افتد.

علت بیش فعالی

علت اصلی بیش فعالی هنوز مشخص نیست اما چندعامل مانند ژنتیک می‌تواند تاثیرگذار باشد و عامل ژنتیکی اغلب از پدران این کودکان است. این اختلال در پسران پنج برابر شایع تر از دختران است.

خانواده‌هایی که یک فرد بیش فعال دارند کودک بعدی بیش فعال می‌شود، همچنین اگر یکی از دوقلوها به این بیماری مبتلا باشد احتمال ابتلای آن یکی فرزند82% است.

انواع بیش فعالی

بیش فعالی اغلب به دو دسته تقسیم می‌شود:

1_ اختلال بیش فعالی: افراد مبتلا به بیش فعالی اغلب فعالیت زیادی دارند اما در رابطه با تمرکز مشکل خاصی ندارند که می‌توان علائم و نشانه‌های زیر را نام برد:

* پا و دست‌های بی قرار

* این افراد اغلب نمی‌توانند مدت زمان طولانی جایی بنشینند

* افرادی که نوع اول بیش فعالی را دارند باید مدام سر و صدا کنند

* این افراد همیشه درحال فعالیت و راه رفتن هستند

* افراد بیش فعال تحمل انتظار را ندارند

* تخریب گر هستند و از کار خود لذت می‌برند

* بدون فکر کردن به آینده و عواقب عمل، کار خودرا انجام می‌دهند.

2_ اختلال کم توجهی: این افراد فعالیت زیادی ندارند اما هنگام تمرکز دچار مشکل می‌شوند. بیماران اختلال کم توجهی حضور فیزیکی دارند اما فکرشان جای دیگراست.

علائم آن شامل:

* از روی بی دقتی و بی حواسی دچار اشتباه می‌شوند

* هنگام تمرکز کردن بر روی یک موضوع مشکل دارند

* به حرف‌های دیگران توجه نمی‌کنند و تظاهر به گوش کردن می‌کنند

* موقع ناراحتی عکس العمل‌ سریع از خود نشان می‌دهند

* نمی‌توانند به درستی برنامه ریزی کنند

* به طور غیر عمدی وسایل خود را گم می‌کنند

علائم

1_ کم توجهی و یا کم دقتی

3_ رفتار و حرکاتی که هدف و انگیزه آنی دارند

4_ مشکلات بی خوابی و یا سخت بیدار شدن از خواب

راه‌های تشخیص بیش فعالی

1_ بیش فعالی یک بیماری پیچیده است و بیشتر اوقات تشخیص داده نمی‌شود. برای تشخیص و درمان این اختلال عواملی هستند مانند:

* فرد حداقل 5 سال داشته باشد

* علائم این بیماری تا قبل از 7 سالگی فرد باشد

آزمون تشخیص ADHD

تشخیص این بیماری توسط پزشک متخصص انجام می‌شود. این آزمون یک تست جهت ارزیابی در مورد توجه شنیداری و دیداری فرد است.

هنگامی که کودک در تمرکز و توجه دچار مشکل شود و این مشکل باعث مختل کردن فعالیت‌های روزانه شود باید حتما به متخصصین در زمینه اطفال مراجعه کرد. همچنین برای قوی کردن مهارت‌های اجتماعی کودک باید با روانشناس اطفال ملاقات کرد.

نقش ژنتیک

اختلال(DHD) به طور فامیلی پدید می‌آید و حتی اگر در فرزندان دوقلو یکی از آنها این اختلال را داشته باشد احتمال اینکه قل دیگر هم دارای این بیماری باشد 82% است.

راه کارهایی برای والدین این افراد

بازی درمانی با نام‌هایی مانند:

* ببین و بگو برای بهبود پیدا کردن نقص توجه

* صورت فضایی برای بهبود پیدا کردند نقص توجه

* کنترل خشم برای بهبود پبدا کردن مدیریت هیجانات و کنترل تکانشگری

* بازی‌های خویشتن داری برای کنترل و مدیریت تکانشگری و هیجان

* بازی کودک توانا برای کاهش دادن ترس

برای کودکان دچار اختلال بیش فعالی باید برنامه ریزی شود و جایی در اتاق کودک گذاشته شود تا آن را ببیند. هرچقدر برنامه دقیق تر و منظم تر باشد محدودیت‌های بیشتر برای کودک ایجاد می‌شود تا بتواند بهتر رفتار و حرکاتش را کنترل کند.

پیشگیری

*در هنگام بارداری از هر چیزی که ممکن است به رشد جنین در شکم مادر آسیب وارد کند باید دوری شود، مانند: سیگار، مشروبات الکلی و...

* از قرارگرفتن کودکان در معرض سموم و آلاینده‌ها محافظت کنید مانند: دود قلیون و سیگار.