اختلال اسکیزوفرنی

این بیماری یک اختلال روانی جدی است که در توانایی فرد برای تفکر واضح، مدیریت احساسات، تصمیم گیری و ارتباط با دیگران اختلال ایجاد می کند و نوعی بیماری پزشکی پیچیده و طولانی مدت محسوب می شود. اسکیزوفرنی ممکن است در هر سنی رخ دهد، میانگین سن شروع آن در مردان در اواخر نوجوانی تا اوایل 20 سالگی و برای زنان از اواخر دهه 20 تا اوایل 30 سالگی ممکن است متغیر باشد.

تشخیص اسکیزوفرنی:

هیچ آزمایش فیزیکی یا آزمایشگاه واحدی وجود ندارد که بتواند اسکیزوفرنی را تشخیص دهد، ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی که علائم و سیر بیماری فرد را در مدت شش ماه ارزیابی می‌کند می‌تواند به اطمینان از تشخیص صحیح کمک کند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی باید عوامل دیگری مانند تومورهای مغزی، شرایط پزشکی احتمالی و سایر تشخیص های روانپزشکی مانند اختلال دوقطبی را رد کند.

علائم اصلی عبارتند از:

توهم (معمولاً شنیدن صداها)

هذیان

پارانویا

تفکر آشفته

کناره گیری اجتماعی و بی تفاوتی

شناسایی در اسرع وقت شانس فرد را برای مدیریت بیماری، کاهش دوره های روان پریشی و بهبودی بسیار افزایش می دهد. افرادی که در اولین دوره روان پریشی خود مراقبت های خوبی دریافت می کنند کمتر در بیمارستان بستری می شوند.

مدل غالب اسکیزوفرنی، مدل یک اختلال عصبی رشدی است، و تغییرات اساسی که قبل از آشکار شدن علائم رخ می‌دهند، ناشی از تعامل بین ژن‌ها و محیط هستند. عفونت های مادر، سوء تغذیه و عوارض در دوران بارداری و زایمان، عوامل خطر شناخته شده برای ایجاد اسکیزوفرنی هستند، که معمولاً در سنین 18 تا 25 سالگی ظاهر می شود، دوره ای که با مراحل خاصی از رشد عصبی همپوشانی دارد.

انواع علل ابتلا به اسکیزوفرنی:

ژنتیک: اسکیزوفرنی تنها توسط یک تنوع ژنتیکی ایجاد نمی شود، بلکه یک اثر متقابل پیچیده از ژنتیک و تأثیرات محیطی است. وراثت نقش مهمی ایفا می کند - اگر یکی از بستگان نزدیک شما مانند والدین یا خواهر یا برادر مبتلا به این اختلال باشد، احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی بیش از شش برابر بیشتر است.

محیط: قرار گرفتن در معرض ویروس ها یا سوءتغذیه قبل از تولد، به ویژه در سه ماهه اول و دوم، خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را افزایش می دهد. مطالعات بیانگر ارتباط بین اختلالات خودایمنی و ایجاد روان پریشی است.

شیمی: مغز مشکلات مربوط به برخی مواد شیمیایی مغز، از جمله انتقال دهنده های عصبی به نام دوپامین و گلوتامات، ممکن است به اسکیزوفرنی کمک کند.

مصرف مواد: مصرف داروهای تغییر دهنده ذهن در دوران نوجوانی و جوانی می تواند خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را افزایش دهد. تعداد فزاینده ای از شواهد نشان می دهد که کشیدن ماری جوانا خطر حوادث روان پریشی و خطر تجارب روان پریشی مداوم را افزایش می دهد. هر چه جوانتر و مکرر استفاده شود، خطر بیشتر است.

روش های درمانی:

اسکیزوفرنی نیاز به درمان مادام العمر دارد، حتی زمانی که علائم فروکش کرده باشند. درمان با داروها و درمان روانی اجتماعی می تواند به مدیریت این بیماری کمک کند. گاهی مواقع ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان باشد.

تیم درمان شامل یک روانپزشک، روانشناس، مددکار اجتماعی، پرستار روانپزشکی و یک مدیر پرونده برای هماهنگی مراقبت است.

داروها

داروها منبع اصلی درمان اسکیزوفرنی هستند و داروهای ضد روان پریشی داروهایی هستند که بصورت متداول تجویز می شوند. این داروها با تأثیر بر انتقال دهنده عصبی مغز دوپامین علائم را کنترل می کنند.

درمان کردن با داروهای ضد روان پریشی، برای کنترل موثر علائم و نشانه ها در کمترین دوز است. روانپزشک ممکن است داروهای مختلف، دوزها یا ترکیبات مختلف را در طول زمان امتحان کند تا به نتیجه مطلوب برسد. سایر داروها نیز ممکن است کمک کنند، مانند داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد اضطراب. ممکن است هفته ها به طول انجامد تا متوجه بهبود علائم شوید.

انواع اسکیزوفرنی:

اسکیزوفرنی پارانوئید:

بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی پارانوئید دچار توهم می شوند و صداهایی در گوش خود می‌شنوند که افراد دیگر متوجه آن نمی شوند و دارای تفکرهای توهمی هستند.

اسکیزوفرنی آشفته:

عوامل مختلفی در اسکیزوفرنی آشفته دخیل هستند اما علت دقیق آن هنوز ناشناخته است. عموما در مورد علت این بیماری به ژنتیک و محیط اشاره می شود برای تشخیص این بیماری فرد مبتلا باید دارای علائم آشفتگی در صحبت کردن، رفتار آشفته و روحیه بی تفاوت باشد.

اسکیزوفرنی کاتاتونیک:

این بیمار موجب اختلال در عملکرد مغز می شود و دارای بعضی علائم همچون: سکوت کردن .بی قراری . شکلک در آوردن می گردد.

اسکیزوفرنی نامتمایز:

اسکیزوفرنی نامتمایز یک بیماری دارای شدت بال است که باعث از بین رفتن توانایی های فرد در زمینه یادآوری، برقراری ارتباط موثر، افکار مشخص و عدم درک حواس پنجگانه.

اسکیزوفرنی باقیمانده:

فرد مبتلا به این نوع اسکیزوفرنی دارای نشانه هایی است مثل: منزوی و گوشه گیر، دارای رفتارهای غیرعادی و در نظافت شخصی خود اختلال دارد.