عواملی که باعث می شود دو استخوان در کنار یکدیگر باقی بمانند را عوامل پایداری آن مفصل می گویند. این عوامل مهم عبارتند از:
• شکل استخوان ها: مثلا در مفصل ران یک طرف به شکل یک کاسه عمیق و طرف دیگر به شکل کره است.
• لیگامان ها: نوارهای بافتی محکم و انعطاف پذیری که از یک سر به یک استخوان و از سر دیگر به استخوان دیگری که مفصل متصل می شود.
• عضلات اطراف مفصل مانع حرکات نابجا در آن می شوند.
• فشار اتمسفر بیش از فشار مایعی است که بین دو استخوان تشکیل دهنده مفصل باشد .
• کپسول مفصل شانه که در اطراف سر استخوان بازو و حفره گلنوئید می باشد.
• وقتی به مفصل نیروی زیادی وارد شود .
وقتی ضربه ای شدید به مفصل وارد شود که منجربه پارگی وسیع لیگامان ها و کپسول مفصلی شود، دررفتگی بوجود میاید.در حالت میگوییم مفصل دچار دررفتگی Dislocation شده است. نیمه دررفتگیSubluxation وضعیتی مابین دررفتگی کامل و طبیعی است که در این حالت سطوح مفصلی به صورتی جابجا می شوند که کاملا در مقابل یکدیگر قرار نگرفته اند ولی با هم در تماس هستند.
دررفتگی یا نیمه دررفتگی مفاصل می تواند مادرزادی باشد، ممکن است براثر ضربه یا عفونت ایجاد گردد و در طول زندگی فرد بطور مکرر ایجاد شود.
رایج ترین علت دررفتگی و نیمه دررفتگی، ضربه است. این آسیب در هر مفصلی می تواند ایجاد شود ولی در اکثر مواقع در مفاصل شانه، آرنج، مفصل ران، مچ پا و مفاصل بین انگشتی رخ می دهد.
گاها در حین دررفتگی مفصل، قسمتی از استخوان سطح مفصلی در یک یا هر دو طرف مفصل دچار شکستگی می شود که این را شکستگی- دررفتگی یا fracture-dislocation می گویند.
تنها راه جابجا شدن سطوح مفصلی و ایجاد دررفتگی نیرویی نیست که به مفصل وارد می شود این نیرو ممکن است آنقدر زیاد باشد که موجب پاره شدن لیگامان ها و کپسول مفصلی شود که در این حالت مفصل، بافت های نگه دارنده خود را از دست داده و دچار دررفتگی می گردد.
گاهی اوقات لیگامان اطراف مفصل آنقدر قوی است که بر اثر نیروی وارده به مفصل به راحتی پاره نم یشود ولی استخوان محل اتصال شکسته شده و موجب رها شدن اتصال لیگامان به تنه اصلی استخوان میشود که به این آسیب Avulsion fracture گفته می شود.
معمولا علائم بالینی بیمار آنقدرواضح است که تشخیص دررفتگی به وضوح و راحتی صورت می گیرد.
با این وجود گاهی به علت تورم ایجاد شده و یا به علت چاق بودن بیمار، استخوان هایی که مفصل را تشکیل می دهند به راحتی لمس نمی شوند.
بعضی در رفتگی مانند خلفی شانه و دررفتگی مفصل ران، به راحتی مخفی میمانند از این دسته اند.
اولین اقدام درمانی در دررفتگی جا اندازی مفصل است که باید سریعا انجام گیرد که جااندازی دررفتگی مفاصل معمولا بصورت بسته و بدون نیاز به عمل جراحی انجام میشود.
گاهی اوقات که به علت گیر کردن بافت هایی در داخل مفصل، جااندازی بسته امکان پذیر نیست، فرد بیمار نیاز به عمل جراحی دارد.
بعد از جاافتادن مفصل، باید لیگامان های پاره شده را هم درمان شوند. در موارد کمی پارگی این لیگامان ها نیاز به عمل جراحی و بخیه کردن دارد.
به لیگامان ها فرصت داده م یشود که در محل پاره شده جوش بخورند. این فرآیند ممکن است چند هفته زمان ببرد. در این مدت چند هفته بیمار باید مفصل خود را مرتبا حرکت دهد مگر در موارد زیر:
• لیگامان پاره شده مهمترین عامل پایدار کننده مفصل دررفته باشد همچون لیگامان های کونوئید و تراپزویید در مفصل آکرومیوکلاویکولر، لیگامان های جانبی زانو، لیگامان لترال مچ پا و لیگامان تحتانی بین تیبیا و فیبولا درناحیه مچ پا
• احتمال استخوانسازی اشتباه در اطراف مفصل زیاد باشد مانند دررفتگی آرنج و یا ران
• بروز درد شدید
• عفونت مفصل
• آسیب به عروق و اعصاب
• نکروز آوازکولر یا سیاه شدن استخوان
• ایجاد ناپایداری در مفصل و تکرار دررفتگی بصورت مکرر
• خشکی مفصل بدلیل استخوانسازی اطراف مفصل یا دیستروفی سمپاتیک یا چسبندگی در بافت های داخلی یا اطراف مفصل
• ساییدگی یا آرتروز
مجموعه بازارول یک شرکت تبلیغاتی است که توسط یک تیم از متخصصین با تجربه تشکیل شده، ما در تلاش هستیم که با معرفی کسب و کار ها در تمام نقاط ایران یک پایگاه اطلاعاتی کامل ارائه دهیم که در آن صاحبان مشاغل بتوانند، کسب و کار خود را با تبلیغات هوشمند، معرفی کنند و کاربرانی که در جست و جوی یک کالا یا خدمات در هر منطقه ای هستند در کمترین زمان ممکن، آن کالا یا خدمات را پیدا کنند.