سندرم پای بی‌قرار

وقتی سخن از بی‌قراری و ناآرامی می شود، معمولا همه به یاد بی‌قراری‌های روحی می‌افتیم، غافل از اینکه فقط روح انسان از بی‌قراری رنج نمی‌برد و گاها پاها نیز دچار نوعی بی‌قراری می‌شوند. این عارضه که به «سندرم پای بی‌قرار» معروف است، در حالت نشسته یا خوابیده باعث احساس ناراحتی در پاها بخصوص عصرها و شب‌ها می‌شود تا حدی که فرد را وادار می‌کند از جا برخاسته، کمی راه برود تا این احساس ناخوشایند از بین برود.

سندرم پای بیقرار (RLS) یا به اصطلاح علمی آن بیماری ( Willis-Ekbom (WED) ) یک اختلال عصبی و احساس ناخوشایند مانند خفقان، کشش غیرقابل کنترل پاها است که غالبا در شب بیشتر است. زنان نسبت به مردان بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند. علت اصلی سندرم پاهای بی قرار مشخص نیست، با این حال، حاملگی، چاقی، سیگار کشیدن، کمبود آهن و کم خونی، بیماری های عصبی، دیابت، نارسایی کلیه، فشار خون بالا و بیماری های قلبی در ارتباط است.
سندرم پاهای بی‌قرار در هر سنی ممکن است بروز کند، اما با بالا رفتن سن، احتمال ابتلا به آن افزایش می‌یابد.

 
علل بروز سندروم پای بیقرار

با وحود توجه ویژه‌ای که به علت ژنتیکی سندرم پای بیقرار (RLS) می شود، بسیاری از بیمارانی که به RLS مبتلا هستند الگوی ژنتیکی قابل تشخیصی ندارند.شایع ترین علل ایجاد سندرم پای بیقرار کمبود آهن در بدن ، نارسایی کلیه، نوروپاتی، آسیب شناسی نخاع، بارداری، مولتیپل اسکلروزیس(ام اس MS)و بیماری پارکینسون (PD) و لرزش است.
این بیماری ارتباط تنگاتنگی با سلامت بدن دارد؛ اگر ذهن و جسم سالم باشد امکان ابتلا به این بیماری کم می شود. کمبود ویتامین B6 می تواند در مدت زمان کوتاهی فرد را به این سندرم مبتلا کند.
مصرف برخی داروها مانند ضدافسردگی ها به ویژه در شب منجر به بروز و تشدید علایم سندروم پای بی قرار می شود .
بارداری با تغییرات هورمونی ایجاد شده ممکن است به طور موقت سندرم پاهای بی‌قرار را تشدید کند. چاقی، سیگار، بیماری‌های اعصاب و برخی مشکلات مغز و اعصاب مرتبط با کم‌کاری تیروئید و مسمومیت با فلزات سنگین و سایر بیماری‌های هورمونی مانند دیابت و نارسایی کلیوی که با کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی ارتباط دارد، از دیگر عوامل مستعدکننده محسوب می‌شود.

عوارض سندرم پای بیقرار

از عوارض رایج RLS می توان به بیداری شبانه، افسردگی و اضطراب اشاره کرد. بی خوابی از پیامد های این بیماری است و سایر ویژگی های بالینی در RLS شامل تمایل علائم به بدتر شدن به تدریج با افزایش سن بهبود با درمانهای دوپامینرژیک، سابقه ژنتیکی مثبت یا مطالعه خواب حرکات دوره‌ای اندام هنگام خواب است.

علائم سندروم پای بیقرار

این بیماری نوعی اختلال حرکتی و اختلال خواب به شمار می رود. افراد مبتلا به این بیماری به سختی می توانند مشکل حسی مبهم در عمق پاهای خود را توصیف کنند.علائم این بیماری احساس کشیدگی، سوزش، گزگز، احساس کاذب حرکت مایع یا حرکت مورچه در ساق پاها می باشد.

تشخیص سندروم پای بیقرار

مراجعه به پزشک و آزمایش خون برای بررسی میزان آهن, و یا بررسی نوار مغزی از موارد تشخیص این بیماری می باشد . آزمایش یا تصویربرداری و نوار عصب و عضله می تواندعلل ثانویه یا بیماریهای زمینه ای منجر به این سندروم را نشان دهد.

درمان سندروم پای بیقرار

درمان کمبود آهن ممکن است با تجویز مکمل های آهن در ارتباط است. برای دریافت آهن باید قبل از آن سطح آهن خون را چک کرده و با تجویز پزشک اقدام به دریافت دارو نمایید.
• دارو درمانی:
از داروهایی همچون روپیرینول، پرامیپیکسول، پری گابالین، گاباپنتین استفاده می شود که بسته به بیمار نوع دارو انتخاب می شود.
• طب سوزنی:
طب سوزنی یکی از درمانهای موثر در سندروم پای بی قرار است .

درمانهای خانگی 

• زمان معینی بخوابید و بیدار شوید. افراد بزرگسال نیازمند 7 تا 9 ساعت خواب شبانه هستند.
• قبل از خواب حتما پاهای خود را ورزش دهید.انجام کمی حرکات کششی قبل از خواب می تواند مفید واقع شود.
• گرفتن دوش آب گرم .
• مواد غدایی کافئین دار نخورید.
• پاهای خود را سرد یا گرم کنید.
• به صورت روزانه ورزش کنید.
• مغز را ورزش دهید.
• پاها را هر چند دقیقه یکبار حرکت دهید.
• به صورت عمیق نفس بکشید.
• پاها را ماساژ دهید.
• میزان آهن خون را بررسی نمایید.
• با حرکات یوگا، درد خود را کاهش دهید.
• از مصرف الکل و سیگار دوری کنید.
• داروهای مصرفی را چک کنید.