آرتروز گردن

افزایش سن و پیری اجتناب ناپذیر است .با پیری، پارگی و از همه مهمتر سایش روی مفصل های بدن از جمله ستون فقرات این اتفاق می افتد. اسپوندیلوز گردنی که اغلب آن ها به سن افراد مربوط است، از تغییرات فاسد کننده ای است که در صفحات و مفاصل ستون فقرات رخ می دهد.ممکن است شما اسپوندیلوز گردنی را دلیلی بر آرتروز گردن یا مریضی ناتوان کننده ای برای گردن بدانید. معمولاً آرتروز گردن در حدود سنین چهل سالگی آغاز می شود و تا چند سال بعد از آن ادامه می یابد که گفته می شود مردان در سنین کمتر تر از زنان به این بیماری مبتلا می شوند.

آرتروز گردنی:

در ستون فقرات گردن تغییراتی رخ می دهد و آرتروز در گردن با استئوفیت ها شروع می شود که در مهره های بدن شکل می گیرد. استخوان اسپور دقیقا همان واکنش بدن نسبت به پارگی و سایش مفاصل هستند.

عوامل خطر برای ورم مفاصل گردن:

سن:عامل اصلی خطر برای اسپوندیلوز گردن، سن است. زمانی که به سن میانسالی رسیدید، احتمال ابتلا به ورم مفاصل افزایش می یابد. این وضعیت در بین جمعیت مسن رایج است.
ژنتیک:ژنتیک بعد از سن، بیشترین خطر را در بر می گیرد. در کنار چند نوع دیگر از مشکلات مربوط به ستون فقرات، اسپوندیلوز گردن می تواند در خانواده به ارث برده شود. اگر نخاع و یا مجرای بین مهره ها به طور طبیعی قطر کوچکی داشته باشند، احتمال ابتلا شما برای پیچیدگی های فاسد کننده ممکن است بیشتر باشد.
سیگار کشیدن:مهم نیست که چطور و چه قدر از آن استفاده میکنید، سیگار کشیدن می تواند برای شما واقعاً مضر باشد.این با افزایش خطر ابتلا به بیماری دیسک ، جراحی های قابل برگشت و سایر شرایط، از جمله، آرتروز گردن همراه است. 

عوامل خطر روانی:

که در طول زمان و فشار ها و دردهای بیمار خود را نشان میدهد.
علائم بیماری آرتروز در گردن:منبع درد آرتروز گردن به طور کلی، به خوبی توسط جامعه پزشکی درک نمی شود و امکان داشتن شرایط بدون علائم نیز وجود دارد.
علائم گردن و سر:زمانی که این علائم در گردن و سر رخ می دهند؛ درد متناوب گردن به نام سرویکال کیا به همراه سفتی که معمولاً شایع ترین نوع علائم هستند و حدود یک دوم تا یک سوم از افراد مبتلا به ورم مفاصل نیز دچار سردرد میشوند ، که بیشتر در قسمت پایین جمجمه واقع می شوند.
علائم رادیکولوپاتی و میلوپاتی:دو نوع دیگر از علائم که معمول هستند عبارتند از:میلوپاتی و رادیکولوپاتی.رادیکولوپاتی یک بیماری است که بر روی عصب نخاع تاثیر می گذارد. 

تشخیص بیماری اسپوندیلوزیس گردنی:

ام ار ای برای آرتروز گردنی:وقتی نوبت به آزمایش تصویربرداری برای تشخیصی می رسد، MRI استاندارد اصلی برای تشخیص این بیماری است. این به خصوص زمانی است که پزشک باید منبع علائم عصبی تان را تعیین کند.می تواند به پزشک شما کمک کند که نه تنها استخوانتان را مشاهده کند ، بلکه بافتهای نرم و اعصاب را نیز می بیند. اشعه ایکس برای آرتروز گردنی:اشعه ایکس هم برای تشخیص اسپوندیلوز گردنی به کار می روند.چرا که به تصویرسازی استخوان ها که شامل طناب نخاع و ریشه های عصبی نخاع هستند، اجازه کار می دهند و اگر علائم عصبی وجود نداشته باشد، ممکن است تنها به یک اشعه ایکس نیاز باشد.

سی تی اسکن آرتروز گردن:سی تی اسکن یک راه تشخیصی دیگر است که معمولا به افراد مبتلا به اسپوندیلوز گردن داده می شود. CT اسکن شبیه اشعه ایکس است، به جز اینکه چندین عکس از داخل بدن را گرفته و آن ها را کنار هم میگذارد تا یک مقطع از این ناحیه را نمایش دهد.کیفیت تصویر هم بهتر از یک اشعه ایکس میباشد، که ممکن است به پزشک شما اجازه مطالعه بهتر در مورد اجزاء نخاع را بدهد و هر تغییری در استخوان هایتان را نشان دهد. 

درمان آرتروز گردن:

پزشک متخصص قادر به ارائه درمان اسپوندیلوز گردن به شما می باشد و گفته می شود که بسیاری از ارجاع ها به متخصص برای ورم مفصل ها صورت می گیرد.
درمان فیزیکی برای آرتروز گردن:
● داروی ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) شامل آسپرین, ناپروکسن یا ایبوپروفن برای کاهش التهاب و تسکین درد.
● استامینوفن (Tylenol) که یک مسکن فقط برای تسکین درد است .
● کورتیکواستروئید برای کاهش تورم و تسکین درد
● محدود کردن فعالیت فیزیکی، بدون حذف کاملشان.
● استفاده از گردنبند برای ثبات و حمایت و در طول دوره بهبودی.
درمان اعمال سرما و یا گرما:برخی افراد کمپرس آب سرد را ترجیح می دهند، به ویژه پس از فعالیتی که منجر به درد برایشان می شود و باعث به حداقل رساندن التهاب می شود.بیماران دیگر نیز کمپرس گرم را ترجیح می دهند، مانند یک تشک گرمایی یا کمپرس آب گرم،و یا حمام گرم.