متخصصان بینایی سنجی یا اپتومتریست وظیفه معاینه بیمار، تشخیص شماره چشم و تجویز عینک و لنز را دارند، این افراد با توجه به اینکه آیا بیماری شما نیاز به دارو یا درمان های پیچیده تری دارد، شما را به پزشک متخصص معرفی می کنند،از دیگر وظایفی که میتوان برای یک متخصص بینای سنجی عنوان کرد موارد زیر است،تشخیص دلایل اختلالات چشمی و درمان آن، صدور دستورات مربوط به مراقبت های قبل و بعد از عمل بیماران، امور مربوط به عمل جراحی چشم و تشخیص بیماری‌هایی که بینایی را تحت تاثیر قرار می‌دهند مثل دیابت، فشار خون بالا و تیروئید است.

تفاوت بین اپتومتریست، چشم‌پزشک و بینایی‌شناس

· بینایی سنج (اپتومتریست) متخصص مراقبت های اولیه از چشم و سلامت بینایی و تشخیص نیاز بیمار به عینک و لنز و تجویز آن می‌باشد.

· چشم پزشک مسئولیت درمان چشم و تجویز دارو را بر عهده دارد و معمولا جراحی چشم را پس از تشخیص بیماری چشمی، انجام می‌دهد.

· بینایی‌شناس حرفه‌ای است که ساختن لنزها و عینک را بر عهده دارد.

از دیگر وظایف و مسئولیت‌های متخصصین بینایی سنجی یا اپتومتریست‌ها می ‌توان به توان بخشی کم ‌بینایی و همچنین نیاز یا عدم نیاز به جراحی جهت درمان چشم و معاینه جامع چشم اشاره کرد که در ادامه توضیح بیشتری در مورد آن خواهیم داد.

معاینه جامع چشم چیست؟

یکی دیگر از اموری که پزشک بینایی سنج انجام می دهد، معاینه جامع چشم است که متخصص، بینایی شخص را می سنجد و مشکل کم بینایی و سلامت یا عدم سلامت چشم فرد بیمار و بافت و سایر بیماری‌های چشمی را بررسی می کند.

پزشک با علائمی که در چشم بیمار می‌بیند نسبت به تجویز آزمایشات لازم اقدام می نماید.

چه بیماری‌هایی را اپتومتریست تشخیص می‌دهد؟

معاینه جامع چشم توسط بینایی سنج (optometrist) برای اطمینان از دید دقیق، شناسایی و درمان بیماری هایی مانند گلوکوم که یکی از علل اصلی نابینایی است و انجام آن برای هر فرد در هر سنی لازم و ضروری می باشد. علاوه بر این، پزشک بینایی سنج یا اپتومتریست به بیمار کمک می‌کند تا بیماری‌های خطرناک از جمله دیابت، فشار خون بالا و سرطان را خیلی زود شناسایی کند. همچنین معاینات جامع چشم می‌تواند علائم سایر بیماری‌ها در دیگر نقاط بدن مانند تومو‌ر‌های مغزی و آنوریسم‌ را نیز شناسایی کند تا نسبت به درمان زودهنگام آن اقدام شود.

ابزارهای بینایی سنجی شامل تابلوی چارت E، لنزومتر، دیپلوسکوپ، جعبه عینک، اسلیت لمپ، اتورفراکتومتر و غیره می‌باشد.

تست‌های بینایی سنجی عبارتند از:

•  تست قدرت بینایی یا تیز بینی (Visual acuity):این تست به این شکل انجام می‌شود که پزشک بوسیله چشم بند یک چشم را می‌پوشاند و چشم باز را از طریق اشکال و حروف ریز و درشت روی تابلوی نمودار بینایی سنجی بررسی می‌کند و سپس چشم دوم را می‌پوشاند و همین عمل روی چشم دیگر انجام می‌گیرد.
•  تست دید عمق (Stereopsis):تست دید عمق یا دید سه بعدی با استفاده از تصویر ستاره و درخت و دایره و ازین قبیل تصاویر انجام می‌شود و درک دو چشم برای شکل گیری یک تصویر را بررسی می‌کند.
•  کور رنگی (Color blindness):با این تست، بینایی رنگی و مشکلاتی که بر روی تشخیص رنگ‌ها تاثیر می‌گذارد، بررسی می‌شود.
•  میدان بینایی (Visual field):تست میدان بینایی به این معناست که وقتی روی یک نقطه متمرکز می‌شوید، توانایی دید چشم شما چقدر است. از طریق این آزمایش چشم‌پزشک میزان بینایی و کاهش بینایی دو چشم را اندازه‌گیری می‌کند.
•  تست کاور (Cover test):پزشک برای انجام این تست از بیمار می‌خواهد که به یک جسم کوچک موجود در اتاق نگاه کند و دراین هنگام به سرعت چشم‌ها را یکی پس از دیگری می‌پوشاند. این تست برای تشخیص انحراف چشم و استرابیسم (Strabismus) یا دوبینی چشمی انجام می‌گیرد.
• تست گلوکوم (Glaucoma):بالا رفتن فشار درون چشم موجب کم شدن بینایی و حتی نابینایی می‌گردد که این بیماری علائمی هم ندارد و توسط چشم پزشک فشار داخل چشم سنجیده می‌شود. حال اگر فشار از حد معمول بالاتر باشد فرد مشکوک به گلوکوم است. گلوکوم در افراد دیابتی و افراد سن بالا بیشتر احتمال وقوع دارد.

تفاوت بین معاینه چشم و غربالگری بینایی

غربالگری بینایی نمی‌تواند به صورت مطمئن و با جزئیات، نیاز بیمار به مراقبت‌های بینایی را تشخیص دهد. غربالگری شاید بتواند برخی از مشکلات بینایی را شناسایی کند اما ممکن است بیش از آنچه که کشف می کند، وجود برخی بیماری‌ها را تشخیص ندهد. پس می‌توان گفت معاینات جامع چشم با اطمینان بیشتری می‌تواند مشکلات و اختلالات چشم را شناسایی کند. همچنین غربالگری بینایی در تشخیص زودهنگام مشکلات بینایی ممکن است ضعیف عمل کند و به دلیل تشخیص دیر هنگام بیماری، می‌تواند باعث بدتر شدن بیماری فرد شود.