بیماری کهیر

به طور کلی ۲۰ درصد از کودکان و بزرگسالان در جهان در طول دوره زندگی خود حداقل یکبار کهیر را تجربه می کنند. جنسیت در ابتلا به این بیماری تاثیر چندانی ندارد و میزان شیوع در زنان و مردان برابر است. بیماری کهیر با خارش پوست ناحیه محدودی از پوست بدن شروع شده و با تورم و قرمزی آن ناحیه ادامه خواهد یافت؛ که این خارش می تواند خفیف و یا شدید باشد.
مالش و خراشیده شدن پوست، استفاده از نوشیدنی های الکلی، ورزش و یا استرس های عصبی و عاطفی از دیگر عواملی هستند که می توانند باعث تشدید خارش، تورم و قرمزی شوند. 

انواع بیماری کهیر

معمولاً کهیر به صورت ضایعاتی سرخ ‌رنگ بر روی پوست ظاهر می‌ گردد که غالبا این نواحی ملتهب، به شکلی برآمده نمایان می‌شوند و اغلب با خارش همراه هستند.
به طور کلی می توان کهیر را به دو شکل کهیر حاد و کهیر مزمن تقسیم بندی می شوند.
کهیر مزمن به خودی خود به دو زیر گروه کهیر حاد و کهیر مزمن القا شده (در اثر عوامل محرک) دسته بندی می شوند.

کهیر حاد

کهیر حاد در بین افراد بسیار شایع تر بوده کمتر از 6 هفته طول می کشد.

کهیر مزمن

کهیر مزمن با یا بدون آنژیوادم زمانی ارخ می دهد که حداقل 2 بار در هفته تکرار شود. کهیر مزمن در هر نقطه ای از بدن می تواند ایجاد شود و بیش از 6 هفته ادامه یابد که با اندازه های چند میلی متر تا چند سانتی متر دیده می‌شود. در حدود 30 تا 50 درصد موارد کهیر به صورت مزمن می‌باشد. طول مدت ابتلا به کهیر مزمن متفاوت است و ممکن است از چند هفته تا چند سال طول بکشد.

علل ایجاد کهیر

• برخی مواد غذایی (به‌خصوص بادام‌زمینی، تخم‌مرغ، آجیل و صدف) می توانند تحریک کننده این بیماری باشد.
• برخی داروها مثل آنتی‌بیوتیک‌ها (به‌ویژه پنی‌سیلین)، آسپرین و ایبوپروفن
• نیش و گزش برخی حشرات
• محرک‌های فیزیکی مانند فشار، سرما، گرما، ورزش کردن یا قرار گرفتن در معرض آفتاب
• مواد لاتکس
• تزریق خون
• عفونت‌های باکتریایی مثل عفونت‌های دستگاه ادراری
• عفونت‌های ویروسی مثلل سرماخوردگی، مونونوکلئوز عفونی و هپاتیت
• حیوانات خانگی
• گرده‌افشانی گیاهان
• برخی از گیاهان همچون بلوط سمی

علائم بیماری کهیر

کهیرهای معمولی به صورت ناگهانی ظاهر می شوند و معمولا بدون دلیل خاصی ایجاد می گردند و در اغلب موارد به نظر می رسد در چندین محل بدن رخ دهند. که خارش دار و متورم هستند و ممکن است از چند دقیقه تا چند ساعت از بین می روند تا در جای جدید دیگری ظاهر شوند. این اتفاق می تواند از روزها تا هفته ها ادامه یابد ؛ اکثر کهیرها در مدت زمان کمتر از شش هفته از بین می روند. اگر زمان بهبود بیش از شش هفته طول بکشد، همانطور که در قسمت قبل اشاره شد کهیر مزمن نامیده می شوند. که برخی از علائم کهیر عبارتند از:
• کهیر ممکن است در هر نفطه‌ای از بدن رخ دهد، که متواند تغییر شکل دهد، جابجا شود، برای مدت زمان مشخصی ناپدید شده و مجددا ظاهر گردد.
• جوش‌ها ، کهیرهای قرمز یا رنگ پوستی با لبه‌های آشکار معمولا بطور ناگهانی ظاهر شده که سریعا هم از بین می‌روند.
• فرآیندی بنام «رنگ پریدگی زمانی رخ می دهد که فشار دادن مرکز یک کهیر قرمز آن را سفید می‌کند.

درمان بیماری کهیر

به عنوان یک قاعده کلی در کنترل و پیشگیری از بیماری های آلرژیک، یکی از مهمترین راه های کنترل و درمان کهیر، شناسایی عامل محرک ایجاد کننده کهیر و عدم تماس با آن می باشد. بنابراین در صورت ماندگاری کهیر و عدم برطرف شدن آن حتما فرد بیمار باید به پزشک متخصص مراجعه نموده تا با نظر پزشک درخواست آزمایش شناسایی ماده حساسیت زا صورت گیرد. و بعد از شناسایی عامل محرک کهیر، بر اساس صلاح دید پزشک معالج و همچنین شدت بیماری، مناسب ترین دارو برای کنترل و بهبود بیماری کهیر تجویز خواهد شد. 

درمان کهیر توسط آنتی‌هیستامین‌ها

آنتی‌ هیستامین می تواند مانع از خروج مایع از مویرگ به بافت ‌شود و در نتیجه از بروز کهیر پیشگیری می‌کند.کهیر به‌طور کلی عامل خطری برای حیات فرد نیست اما دو نوع از کهیر زدن ها می تواند خطرناک باشد که نوع اول هنگامی است که کهیر تمام بدن را درگیر می‌کند و به دلیل وارد شدن حجم زیادی مایع از مویرگ‌های به بافت‌های مختلف بدن می‌تواند خطرناک باشد که در این حالت ممکن است فرد را در ابتدا دچار ضعف و سرگیجه کند و درنهایت موجب غش ‌شود. نوع دیگر کهیر زدن که میتواند خطرناک باشد، کهیر به همراه آنژیو ادم است که در این نوع کهیر ناحیه لب و بینی و صورت به کهیر مبتلا می‌‌ شود که علاوه بر بخش‌های خارجی در بخش‌های داخلی تنفسی مانند نای رخ می دهد و در نهایت فرد دچار تنگی نفس خواهد شد .