برخلاف برخی تحلیلهای سادهاندیشانه که تلاش میکنند رفتار ترامپ و نتانیاهو را جدا از یکدیگر تحلیل کنند، حقیقت این است که این دو نهتنها متحدانی ناگسستنیاند، بلکه حسابشان یکی است و هر دو با هماهنگی کامل در حال پیشبرد یک نقشهاند.

به گزارش تابناک به نقل از کیهان؛ در بحبوحه مذاکرات میان جمهوری اسلامی ایران و آمریکا، شامگاه یکشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۴، بار دیگر صحنهای تکراری اما عبرتآموز در عرصه سیاست جهانی روی داد؛ صحنهای که بازیگر اصلی آن کسی جز نخستوزیر بدنام رژیم صهیونیستی، بنیامین نتانیاهو نبود. نتانیاهو، بار دیگر به صحنه آمد تا همان نقش همیشگی خود یعنی «پارس کردن» در قلاده آمریکا را ایفا کند! این بار، صدای زوزه نتانیاهو بلندتر بود؛ او در کنفرانس اتحادیه خبری یهود (JNS) در اوج وقاحت اعلام کرد: «پس از آنکه ایرانیها فکر کردند به سلاح هستهای نزدیک شدهاند، آنها را ده سال به عقب برگرداندیم! رآکتورها و تأسیسات غنیسازی ایران را نابود خواهیم کرد و تنها به نابودی کامل توانمندیهای هستهای ایران رضایت میدهیم!» وی بیشرمانه تأکید کرد که تنها راهحل قابل قبول، تکرار الگوی لیبی برای ایران است! وی با چهرهای برافروخته و صدایی ناشی از وحشت، رشتهای از گزافهگوییها و تهدیدات بیاساس علیه برنامه صلحآمیز هستهای ایران را به زبان آورد. تهدیداتی که نهتنها بویی از قدرت واقعی نمیدهد، بلکه بوی ترس، سردرگمی و ناامیدی از آن به مشام میرسد. این لفاظیهای بیارزش اما هشداردهنده، بار دیگر چهره واقعی سناریویی را آشکار ساخت که توسط واشنگتن و تلآویو با یک تقسیم کار کاملاً حسابشده در حال اجراست: ترامپ در نقش پلیس خوب ظاهر میشود و نتانیاهو در نقش پلیس بد! برخلاف برخی تحلیلهای سادهاندیشانه که تلاش میکنند رفتار ترامپ و نتانیاهو را جدا از یکدیگر تحلیل کنند، حقیقت این است که این دو نهتنها متحدانی ناگسستنیاند، بلکه حسابشان یکی است و هر دو با هماهنگی کامل در حال پیشبرد یک نقشهاند. حمایتهای آشکار ترامپ از نتانیاهو، چه در زمینه انتقال سفارت به قدس اشغالی، چه در به رسمیت شناختن جولان اشغالی به عنوان خاک رژیم و چه در طرح معامله قرن، گواهی روشن بر این اتحاد است. ترامپ بارها تأکید کرده که امنیت اسرائیل خط قرمز آمریکاست و نتانیاهو نیز در تمام کمپینهای انتخاباتی به نقش ترامپ در تأمین این امنیت بالیده است. در نتیجه، این تقسیم کار تنها یک نمایش نخنما برای بازی با افکار عمومی و اعمال فشار چندلایه بر جمهوری اسلامی ایران است. ترامپ لبخند میزند، وعده میدهد و چانه میزند؛ نتانیاهو پارس میکند، تهدید میکند و خط و نشان میکشد!