حقوق فروردین بازنشستگان کارگری برخلاف رویهی معمول همیشگی، به روزهای آخر ماه (۳۰ و ۳۱) موکول شده است؛ این در حالیست که بازنشستگان کارگری، آخرین حقوقی که گرفتهاند مربوط به ۲۰ تا ۲۵ اسفند سال قبل است و مبلغ عیدی پایان سال آنها هم فقط ۳ میلیون تومان بوده است.

به تازگی سازمان تامین اجتماعی در حرکتی بی سابقه، اقدام به واریز مستمری تمامی بازنشستگان در انتهای ماه کرده است که این سیاست برای بازنشستگان که درگیر شرایط سخت اقتصادی هستند، قابل قبول نیست. به گزارش تابناک به نقل از ایلنا؛ حقوق فروردین بازنشستگان کارگری برخلاف رویهی معمول همیشگی، به روزهای آخر ماه (۳۰ و ۳۱) موکول شده است؛ این در حالیست که بازنشستگان کارگری، آخرین حقوقی که گرفتهاند مربوط به ۲۰ تا ۲۵ اسفند سال قبل است و مبلغ عیدی پایان سال آنها هم فقط ۳ میلیون تومان بوده است. با این توصیف، اکثریت قریب به اتفاق بازنشستگان به خصوص حداقلبگیرانی که حقوق ماهانهشان ۱۱ میلیون تومان یا حتی کمتر است، هفتههای متوالیست که پولی برای گذران امور زندگی ندارند؛ حتی پرداخت معوقات ۷ ماه متناسبسازی نیز دردی از این گروه دوا نکرده است.  سال گذشته در ابتدا اعلام شد متناسبسازی شامل حال حداقلبگیران کارگری نمیشود؛ در ادامه تامین اجتماعی تصمیم گرفت ماهی ۷۰۰ هزار تومان به عنوان علیالحساب یا پاداش و ذیل عنوان متناسبسازی به حداقلبگیران پرداخت کند؛ در خردادماه نیز ۳ میلیون تومان علی الحساب متناسبسازی برای همه مستمریبگیران سازمان تامین اجتماعی ورایز شد. در پرداخت روزهای اخیر تحت عنوان معوقات ۷ ماه متناسبسازی، این مبلغِ ۳ میلیون تومانِ واریزی خرداد از مطالبات بازنشستگان کسر شده است. در نتیجه ۲۵ و ۲۶ فروردینماه، به حسابِ حداقلبگیری که ۷ ماه معوقه متناسبسازیاش با احتساب مبلغ ۷۰۰ هزار تومانِ مصوب، ۳ میلیون و ۵۰۰ میشود، پس از کسر ۳ میلیون تومان علیالحساب خرداد، فقط ۵۰۰ هزار تومان واریز شده است. آیا قرار است بازنشستهای که دهم یا پانزدهم فروردین موجودی حسابش ته کشیده و پولی در بساط ندارد، با ۵۰۰ هزار تومان، تا پایان ماه دوام بیاورد؟ این ۵۰۰ هزار تومان پول یک کیلو گوشت هم نیست و برای ده روز نان خالی خوردن هم جواب نمیدهد! «حالِ بازنشستهای را تصور کنید که بعد از تعطیلات عید هیچ پولی ندارد و ناگهان تامین اجتماعی اعلام میکند پرداخت حقوق فروردین ده روز عقب افتاده و سیام ماه واریزیها شروع میشود»؛ خسرو رنجبر فعال صنفی بازنشستگان کارگری در توصیف این شرایط میگوید: چنین بازنشستهای باید روزهای متوالی شرمنده خانواده باشد و با موی سپید جلوی فک و فامیل و فرزند و داماد دستش را برای قرض گرفتن دراز کند. او نام این رفتارِ سازمان تامین اجتماعی را «بازی با روح و روان بازنشسته» میگذارد و ادامه میدهد: متاسفانه درکی از شرایط زندگی ما بازنشستگان ندارند و هرازچندگاهی با به تعویق انداختن واریز مستمریها به بهانههای واهی، در زندگیِ بسیار سخت و نامطلوبِ بازنشستگان بحران ایجاد میکنند؛ این تاخیر ده روزهی پرداخت حقوقِ فروردین، به راستی یک ابربحران درست و حسابیست. ارکان زندگی خانوادههای بازنشسته را به هم ریخته است. رنجبر در توضیح بیشتر افزود: به تازگی سازمان تامین اجتماعی در حرکتی بی سابقه، اقدام به واریز مستمری تمامی بازنشستگان در انتهای ماه کرده است که این سیاست برای بازنشستگان قابل قبول نیست. زیرا آنان بر اساس واریزیهای قبل، برای هزینههای زندگی از جمله خرید خوراکیهای مورد نیاز خانه، پرداخت اقساط بانک و بدهیهای خود برنامهریزی کردهاند و  با سیاستگذاری جدید که یکشبه در دستور کار قرار گرفته، زندگی آنها دچار بحران جدی، اختلال و آسیب فراوان شده است. این فعال صنفی بازنشستگان میپرسد: «چه کسی پاسخگوی بحران در زندگی بازنشستگان خواهد بود؛ آیا مدیرعامل تامین اجتماعی یا مدیران میانی این سازمان جوابگوی آسیبهای وارده بر زندگی مستمریبگیران هستند؛ زندگی پیرمردان و پیرزنانی که شب عید هزینه های زندگیشان چند برابر بوده و آن ۱۱ میلیون تومان استفند را چند هفته است تمام کردهاند؟» چه تضمینی وجود دارد که واریزیها در آینده به ماه بعد موکول نشود؟ بازنشستگان نگران تداوم این روند معیوب هستند و رنجبر در این رابطه میگوید: چه تضمینی وجود دارد که واریزیها در آینده به ماه بعد موکول نشود؟ مثلاً تا چهارم و یا پنجم ماه بعد تاخیر شود و همینطور هرازچندگاهی چند روز پرداختها را به تعویق بیندازند تا دست آخر یکماه مستمری بازنشستگان را در حسابهای خودشان نگه دارند و دیرتر بپردازند، یعنی پرداخت حقوق بازنشستگان یک ماه عقب بیافتد. این بازنشسته در پایان تاکید میکند «ما بازنشستگان با این نوع سیاستگذاریها که معیشتمان را دچار بحران میکند، مخالفیم» و خطاب به مدیران سازمان تامین اجتماعی و مسئولان امر میگوید: دست از این بحرانزایی بردارید و شرایط زندگی کارگران بازنشسته را درک کنید؛ عمری سازندگی و تولید و سپید کردن موها در کارگاهها و کارخانجات و حالا ناداری و بیپولی و جیب خالی و شرمندگیِ همیشگی.... زندگی ما اینگونه میگذرد....